Διαφορά μεταξύ σκληρού δίσκου και σκληρού δίσκου

Βασική διαφορά:

Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι απλώς μια τεχνική διαφορά. Ο όρος «σκληρός δίσκος» προέρχεται από τη μεταλλική πιατέλα ή το μεταλλικό CD είναι τοποθετημένο, το οποίο είναι υπεύθυνο για την αποθήκευση των δεδομένων. Τώρα, το τμήμα σκληρού δίσκου είναι απλά ο ενεργοποιητής, ο βραχίονας ενεργοποιητή, ο άξονας ενεργοποιητή, ο άξονας και το κεφάλι. Αυτά τα εξαρτήματα σε συνδυασμό χρησιμοποιούνται για να διαβάζουν και να γράφουν τα δεδομένα στη μεταλλική πιατέλα.

Δεν είναι ασυνήθιστη γνώση ότι οι αρχικά υπολογιστές ήταν τεράστιες και ογκώδεις και με το πέρασμα του χρόνου και η τεχνολογία βελτιώθηκε, το μέγεθος των υπολογιστών έχει μειωθεί. Από τους ογκώδεις υπολογιστές μεγάλου πλαισίου έως τους φορητούς υπολογιστές που είναι διαθέσιμοι σήμερα, η μείωση είναι το μέγεθος που συνήθως αποδίδεται στο μικρότερο μέγεθος της μονάδας σκληρού δίσκου που χρησιμοποιείται για να διαβάσει και να γράψει δεδομένα στη συσκευή.

Οι δίσκοι σκληρού δίσκου, γνωστές και ως HDD, εισήχθησαν το 1956 από την IBM και κυριάρχησαν γρήγορα στην αγορά ως δευτερεύουσα συσκευή αποθήκευσης. Από την εισαγωγή του, οι HDD έχουν συνεχώς τροποποιηθεί και βελτιωθεί και έχουν διατηρήσει αυτή τη θέση στη σύγχρονη εποχή των συσκευών αποθήκευσης.

Ο πραγματικός όρος για αυτές τις συσκευές αποθήκευσης συνδυάζει τους δύο όρους που αναφέρονται παραπάνω: σκληρή μονάδα δίσκου ή σκληρός δίσκος. Ο λόγος για αυτό είναι και οι δύο τεχνολογίες συνδυάζονται τώρα σε μία μόνο συσκευή. Η διαφορά μεταξύ των δύο είναι απλώς μια τεχνική διαφορά. Σήμερα, ο όρος σκληρός δίσκος και ο σκληρός δίσκος χρησιμοποιούνται συχνά εναλλακτικά για να αναφερθούν στο σκληρό δίσκο.

Ο τρόπος με τον οποίο έχει σχεδιαστεί ένα σύγχρονο δίσκο HDD περιλαμβάνει μεταλλική πιατέλα, άξονα, κεφαλή, ενεργοποιητή, βραχίονα ενεργοποιητή, άξονα ενεργοποιητή, σύνδεση ισχύος, μπλοκ jumper και σύνδεσμο IDE. Ο όρος «σκληρός δίσκος» προέρχεται από τη μεταλλική πιατέλα ή το μεταλλικό CD είναι τοποθετημένο, το οποίο είναι υπεύθυνο για την αποθήκευση των δεδομένων. Τώρα, το τμήμα σκληρού δίσκου είναι απλά ο ενεργοποιητής, ο βραχίονας ενεργοποιητή, ο άξονας ενεργοποιητή, ο άξονας και το κεφάλι. Αυτά τα εξαρτήματα σε συνδυασμό χρησιμοποιούνται για να διαβάζουν και να γράφουν τα δεδομένα στη μεταλλική πιατέλα. Αυτά αποτελούν τον σκληρό δίσκο - ή την τεχνολογία που βοηθά στην ανάγνωση των δεδομένων στη συσκευή.

Ο λόγος για τις διαφορές στο όνομα υπάρχει, διότι αρχικά όταν οι HDD ήταν το μέγεθος των ψυγείων, ο σκληρός δίσκος και ο σκληρός δίσκος ήταν ξεχωριστοί μεταξύ τους. Οι δίσκοι θα πρέπει να τοποθετηθούν στο δίσκο για να διαβαστούν. Κάτι σαν ένα CD πρέπει να τοποθετηθεί σε μια μονάδα CD για να διαβαστεί. Ωστόσο, σήμερα οι τεχνολογίες βρίσκονται συνήθως μαζί σε μια σκληρή μονάδα δίσκου.

Σύγκριση μεταξύ σκληρού δίσκου και σκληρού δίσκου:

Souse:

https://www.differedbetween.info/differed-between-disk-and-hard-drive